Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

ΚαλόΚαίρι



"Το καλοκαίρι δεν είναι εποχή,
       είναι διάθεση!!!"


θα γράφω και θα ξαναγράφω στους τοίχους μέχρι να το πιστέψεις. 


θα σου ψυθιρίζω στο αυτί όταν το ξεχνάς.


Κι από χειμώνας θα σημάνει καλοκαίρι αρκεί λίγο πιο πέρα να κοιτάς! 


Μην περιμένεις το καλοκαίρι για να ταξιδέψεις!

Ταξίδευε πάντα...
με αυτοκίνητο, τρένο, αεροπλάνο, καράβι
                                             ...και κυρίως ταξίδευε πάντα
με τις αισθήσεις σου και το νου!!!




                                  









                              

Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012

μια Σπίθα μόνο

Την σπίθα που έχω, απόψε θέλω να μοιραστώ.
-----------------------------------------------
Την σπίθα που έχω απόψε, θέλω να μοιραστώ.
-----------------------------------------------


Το πρώτο αληθές πέρα για πέρα. 
Θα προσποιηθώ ωστόσο ότι ισχύει και το δεύτερο για χάρη του πρώτου. 
Μια αθώα προσποίηση για να μοιραστώ κάποιες μόνο από τις σκέψεις μου. 
Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Αν η μια σπίθα μπορεί να ενωθεί με την άλλη, καλώς! 
Αλλιώς...καλά να πάθουμε!


Κλείνω πονηρά το μάτι και ανακυκλώνω σε ελεύθερη απόδοση κάτι που διάβασα σήμερα (και αποτελεί αφορμή μονάχα...):
          Πέραν των όσων αρετών εξυμνούμε, συχνά παραβλέπουμε την 
                χάρη της Αρετής του να είναι κανείς... Ενθουσιώδης!

Δεμένοι σε σπάγγους που δεν σπάζουμε σχεδόν ποτέ, πηγαίνουμε και ερχόμαστε άλλοτε Άσκοπα και άλλοτε κουβαλώντας φανερούς και κρυφούς πόθους για τα Μεγάλα και Σπουδαία!
Αν με ρωτάς όμως...
 - ούτε Ά-σκοπα υπάρχουν
 - ούτε Μεγάλα και Σπουδαία υπάρχουν που να έχουν αξία χωρίς την Σπίθα του Ενθουσιασμού!!

  • Ά-σκοπο δεν είναι τίποτα όταν καθένας αποζητά την Χαρά!                           Η Χαρά είναι το ζητούμενο. Και σκοπός όλων είναι να βιώσουν όσο το δυνατόν περισσότερο αυτό το συναίσθημα. Ποσοτικά και Ποιοτικά!
  • Όσο για τα Μεγάλα και Σπουδαία που επίσης εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό (δηλ. την ποσοτική και ποιοτική χαρά), χάνουν την αληθινή αξία τους όταν στο πήγαινε-έλα με τον σπάγγο μας αδυνατούμε να δούμε την αξία που έχουν τα Μικρά!                                                                                                     Τα μικρά είναι σταθερή επένδυση! Είναι πραγματικές συνθήκες χαράς.Τα μεγάλα είναι απλά προσδοκίες χαράς. Και οι προσδοκίες καμιά φορά είναι δυσανάλογες με τις ρεαλιστικές συνθήκες. Σε τέτοια περίπτωση, τα 'μεγάλα' που ονειρευτήκαμε μπορεί μην υπάρξουν ποτέ και τότε κινδυνεύουμε να χάσουμε το αληθινά ποθητό, την ποσοτική Χαρά! Μα κι αν ακόμα υπάρξουν τα 'μεγάλα', καινούριος κίνδυνος παραμονεύει: να μην βιώσουμε την χαρά όπως την είχαμε ονειρευτεί (έλλειψη ποιοτικής Χαράς), να οδηγηθούμε ακόμη και σε απογοήτευση.                                                                                                                                          
Όλα αυτά, γιατί; Γιατί...
συχνά Αδιαφορούμε Συνειδητά ή Ασυνείδητα για την Αξία που έχει κάθε τι Μικρό!
Κατα συνέπεια είτε δείχνουμε Απαξίωση, είτε -στην καλύτερη περίπτωση-
Έλλειψη Ένθουσιασμού.
                                        Πόσο αφελείς είμαστε; Πόσο άδικοι;


Στερούμε από τον εαυτό μας το μεγαλύτερο κομμάτι της Χαράς
καθώς τα "Μικρά" είναι το μεγαλύτερο κομμάτι της Ζωής!


Κάποτε ο Ζορμπάς έστειλε ένα τηλεγράφημα στον Καζατζάκη από την Σερβία που έλεγε: 
"Εύρον πράσινην πέτραν ωραιοτάτην, 
ελθέ αμέσως. Ζορμπάς"
(πηγή: «Αναφορά στον Γκρέκο»)



Εγώ λέω: 
Είθε μια Σπίθα να ανάβει πάντα μέσα μας!
Μια μικρή Σπίθα είναι σε θέση να ανάψει μια μεγάλη φωτιά!

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Ενα χαμόγελο


...δεν στοιχίζει τίποτα και όμως είναι πολύτιμο. 
Πλουτίζει εκείνον που το δέχεται χωρίς να πτωχαίνει εκείνον που το δίνει. 
Δεν διαρκεί παρά μια στιγμή αλλά η ανάμνησή του είναι καμιά φορά αιώνια. 

Ένα χαμόγελο αναπαύει τον κουρασμένο, δίνει θάρρος στον απογοητευμένο, παρηγορεί μέσα στη λύπη, αναπτερώνει την αισιοδοξία. Είναι αντίδοτο σε κάθε θλίψη.
Κι όμως δεν δανείζεται, δεν κλέβεται, δεν αγοράζεται, γιατί είναι κάτι που έχει αξία μονάχα τη στιγμή που δίνεται.


Κι αν καμιά φορά συναντήσετε κάποιο άνθρωπο που δεν σας χαρίζει το χαμόγελο που αξίζετε, σταθείτε γενναιόδωροι και δώστε το δικό σας, γιατί κανείς δεν έχει τόσο ανάγκη απ’ το χαμόγελο, όσο εκείνος που δεν μπορεί να το δώσει στους άλλους!!





Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012

Μμμμμ..ο παλμός της ημέρας


-Δεν νοσταλγώ το παρελθόν και δεν πολυ-ονειρεύομαι το μέλλον. 

Ζω την κάθε μέρα και όσα αυτή φέρνει επιδιώκοντας...

Δύναμη να κάνω ότι μπορώ
Κουράγιο για ότι δεν μπορώ να κάνω
κι Ελπίδα ...
πως κάθε μέρα που περνά διακρίνω την διαφορά τους καλύτερα.

Ανέκαθεν με χαρακτήριζε συναισθηματική ευαισθησία. 
Πλέον αισθάνομαι και συναισθηματική ωριμότητα. 

-Κατά μια έννοια λοιπόν, φαντάζομαι πως ο χαρακτηρισμός ...¨σκληρό κοριτσάκι¨...που χρησιμοποίησες ίσως και να ισχύει! :-)

-Το μέλλον είναι αβέβαιο -όπως πάντα άλλωστε-
αλλά δεν νοιώθω ιδιαίτερη ανασφάλεια γιατί στο παρελθόν έχτισα γερά θεμέλια. 
Μπορεί να μην έχω καταφέρει πολλά από όσα θα ήθελα...
αλλά έχω κάτι πολύ σπουδαίο που μου προσφέρει όσα χρειάζομαι. 

Έχω ανθρώπους μέσα μου!!!
 
Ανθρώπους που αγάπησα, γνώρισα και γνωρίζω. Ανθρώπους που ακόμα κι όταν απουσιάζουν, για χάρη τους καλλιεργώ την μοναξιά μου.
Ανθρώπους που την ζωή μου ως τώρα ξόδεψα επενδύοντας πάνω τους. 
Πλούτο που με ευγνωμοσύνη καταδέχομαι! 

Ο,τι μέρα ξημερώσει, καλώς να 'ρθεί!