Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013

Η μετριότητα παραμερίζεται

Οι δυσκολίες εξασθενούν τα μικρά πάθη και φουντώνουν τα μεγάλα!!

Όπως ακριβώς σβήνει ο άνεμος τα κεριά 

                                  
ενώ φουντώνει τις φωτιές.

Τα πάθη και το μέτρο αυτών ορίζονται διαφορετικά για τον καθένα. Ο παρονομαστής όμως είναι κοινός. Οι δυσκολίες καταργούν τα λιγότερο σημαντικά και τρέφουν εκείνα τα μεγάλα που κρύβει ο καθένας μέσα του.

Ακόμη και σε επίπεδο ανθρώπινων σχέσεων, ο κανόνας παραμένει ο ίδιος. Σε συνθήκες δύσκολες, όπου ο κύκλος δεν μπορεί να χωρέσει πολλούς, αποφασίζει κανείς συνειδητά ή ασυνείδητα "αυτός μου κάνει, αυτός δεν μου κάνει" ή "δεν μου προσφέρει τίποτα" ΄όπως θα πει κάποιος... Δεν μου προσφέρει τίποτα καλό για να ανέχομαι τα αρνητικά του, θα προσθέσω εγώ. "Δεν ταιριάζουν όλοι σε όλους" θα πει κάποιος άλλος ή δεν υπάρχει χρόνος για όλους, θα συμπληρώσω και πάλι. 

Έρχονται κάποιες στιγμές στις ζωές των πολλών που χρειάζεται να απομακρυνθείς ή να απομακρύνεις...
Και τότε γίνονται όλα σχεδόν αβίαστα. 
Η κάθε καινούρια μέρα που ξημερώνει και μοιάζει με την χτεσινή, σε πτωχεύει σε συμβατικές σχέσεις και σε πλουτίζει σε ουσιαστικές. 

Καλή συνέχεια σε όλους!

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

Την αναμαλλιασμένη σκέψη μου θα σταθώ για να χτενίσω

εδώ στου δρόμου τα μισά!

Μα καλά τι χάλια είναι αυτά; Απορώ κι η ίδια με τον εαυτό μου ώρες ώρες. Τόσο βιαστικά βγήκα από το σπίτι που δεν πρόλαβα να χτενιστώ ή έστω να ρίξω μια γρήγορη ματιά στον καθρέφτη μου; Ούτε εγώ δεν θυμάμαι καλά καλά. Μήπως στην διαδρομή χάλασε το περιποιημένο μου μυαλλάκι;
Και καλά εγώ...δεν το πήρα χαμπάρι. Οι άλλοι; Τόσο κόσμο συνάντησα στο δρόμο...να μην βρεθεί κάποιος να μου πει "πού πας έτσι κυρά μου;"!! 
Χμμ περίεργα πράγματα! Περισσότερη εντύπωση όμως μου κάνει ότι όχι μόνο κανείς δεν μου είπε το μυαλλάκι μου το ίσιο να μην ρίχνω προς τα πίσω αλλά ότι κάμποσοι ισχυρίστηκαν πως φαίνεται και αρκετά ωραίο! 
Πφφφ... Σύγχυση! Το πρόχειρο συμπέρασμά μου είναι το εξής: είτε υπάρχει αρκετή υποκρισία, είτε έλλειψη καλαισθησίας. Στην πρώτη περίπτωση το πιθανότερο κακία, στην δεύτερη βλακεία. Απ' την Κική και την Κοκό, ποιά να διαλέξω! 

         Η σύγχυση μεγαλώνει καθώς κοιτώ τον εαυτό μου στον καθρέφτη!!!



Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2013

Άλλος ένας χρόνος πέρασε

μας έδωσε χαρές, ελπίδες, πόνους, γνώση 
και εν τέλει μας ξεπέρασε!

Καινούριο ημερολογιακό έτος διανύουμε ήδη 
και το ευχολόγιο πάει σύννεφο...

Υγεία, Αγάπη, Χαρά, Ευημερία, Σοφία κλπ κλπ!!

Όμως... "με ευχές δεν γίνονται φακές". Τα παλιά και τα νέα τραύματα πονούν μέσα στο καταχείμωνο!
Οι καλικάντζαροι που σιγοπριονίζουν το δέντρο της ζωής όλο τον χρόνο, φτάνουν στο απόγειο της προσπάθειας τους. Ευτυχώς -ωστόσο- ποτέ δεν κάνουν το τέλειο έγκλημα και έτσι το δέντρο της ζωής καθώς και οι ελπίδες των ανθρώπων θεριεύουν στις αρχές κάθε νέου έτους

Η αγέλαστη πολιτεία γίνεται προσωρινά γελαστή!

Παραμονή Θεοφανείων, οι καλικάντζαροι ηττημένοι, όπου φύγει-φύγει μέχρι τα επόμενα Χριστούγεννα.

Οι άνθρωποι με την σειρά τους αρχίζουν να μετρούν το κουράγιο τους για τον καινούριο χρόνο και ότι αυτός συνεπάγεται.

Ο καινούριος χρόνος, ο κάθε καινούριος χρόνος, ο κάθε χρόνος και η κάθε στιγμή έχει πολλά να φέρει! Αρκεί να είμαστε παρόντες!

Αν εκτός από παρόντες, είμαστε και λίγο παραπάνω  "υποψιασμένοι" ότι εκτός από τα όμορφα που ευχόμαστε ο ένας στον άλλον θα βιώσουμε και τα άσχημα...

Αν εκτός από "υποψιασμένοι", διατηρούμε με σθεναρότητα την αισιοδοξία μας σε πείσμα των όποιων αντίξοων συνθηκών...

Αν η αισιοδοξία μας αφορά τον εαυτό μας και τον πλησίον μας

ε, τότε θα ξημερώσει η μέρα που θα νοιώσουμε ότι ξεπεράσαμε τον χρόνο!!! :-)