Κυριακή 28 Απριλίου 2013

Ένα τρένο φεύγει-φεύγει





Ένα τρένο που πέρασε κι άφησε στις αποβάθρες μνήμες και δυο-τρία "μπαγκάζια" για σένα που από καιρό τερμάτισες το κοινό ταξίδι.
-------------------------------------------------------------------------------

Η ιδέα, σου είχε περάσει από το μυαλό την εποχή που ο οδηγός ήταν αδύναμος να οδηγήσει την αμαξοστοιχία. Άρχισες τότε να παρατηρείς προσεχτικότερα τους συνεπιβάτες σου. Εκείνοι της πρώτης σειράς σου φάνηκαν αρκετά θλιμμένοι. Κοίταξες και τους υπόλοιπους. Άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, σου φάνηκαν επίσης θλιμμένοι. Ένιωσες όμως πως η θλίψη τους δεν ήταν μόνο για τον οδηγό. Ήταν και για τους ίδιους. Θλίψη για λανθάνουσες πράξεις, θλίψεις και για παραλήψεις. Αυτή η στραμμένη προς τους εαυτούς τους θλίψη, εκείνη την ώρα τους γέμισε με αγωνία και ανασφάλεια. Ανήμποροι στην πλειοψηφία τους να διαχειριστούν τον φόβο, από θλιμμένοι σου φάνηκαν ...θλιβεροί! Για την ακρίβεια, πιο θλιβεροί από ποτέ! Όσο για το ταξίδι... από κοινό,  άρχισες να το νιώθεις μοναχικό! Δεν αποβιβάστηκες ωστόσο. Κυρίως προς χάρη του συνοδηγού που τόσα χρόνια σου είχε χαρίσει με την σειρά του όμορφες διαδρομές! Πώς να εγκαταλείψεις την αμαξοστοιχία με τα τόσο όμορφα πρωινά; Πώς να στερήσεις την παρηγοριά στον πονεμένο πλέον οδηγό; Την μόνη παρηγοριά να βλέπει τους επιβάτες να παραμένουν στις θέσεις τους δείχνοντάς του αγάπη! Με ανάμεικτα συναισθήματα παρέμεινες μέχρι την ώρα που κι ο συνοδηγός κουράστηκε και σταμάτησε το ταξίδι του. Τότε -και μόνο τότε- πήρες την μεγάλη απόφαση της αποβίβασης! Στην ίδια κιόλας στάση, κατέβηκες χωρίς τύψεις, χωρίς ενδοιασμούς που άφηνες πίσω τους χρόνιους συνεπιβάτες - συντρόφους! Όλα τα ταξίδια κάποτε τελειώνουν κι αυτό το τρένο είχε γεράσει πια. Στάθηκες στην αποβάθρα κι ευχήθηκες για όλους Καλό Ταξίδι στους νέους τους προορισμούς! Κοίταξες το τρένο να ξεμακραίνει και...

θαρρείς πως ο καθρέφτης της καρδιάς σου θόλωσε για μια στιγμή!