Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Τα παλιά τραύματα

Post Traumatic Stress Disorder
ή ελληνιστί...
 Μετατραυματική Διαταραχή Στρες

Με απλούς όρους, στην ιατρική επιστήμη το τραύμα ορίζεται ως κάθε βίαιη καταστροφή ιστών, εσωτερική ή εξωτερική, ανεξάρτητα από το αίτιο που την προκάλεσε. Αντίστοιχα, στην επιστήμη της ψυχολογίας τραύμα θεωρείται η ένταση και το στρες που προκαλείται στο άτομο εξαιτίας κάποιου επώδυνου γεγονότος που έχει διαταράξει την συναισθηματική του ασφάλεια. 

Η ένταση αυτή-άλλοτε συνειδητή κι άλλοτε ασυνείδητη- λειτουργεί ανασταλτικά στην καλή ποιότητα ζωής του ατόμου. Δεν θα επεκταθώ αναφέροντας πιθανές συνέπειες. Θα ήθελα όμως να τονίσω πως όσοι φέρουν τέτοιου είδους τραύματα δυσκολεύονται να ξεπεράσουν δια παντός τον πόνο που προκλήθηκε. 

"Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός" 
λέει ο λαός και σε πολύ μεγάλο βαθμό είναι αλήθεια αν με ρωτάς. Ο χρόνος που κυλά, "μαλακώνει" τα συμπτώματα του πόνου, σε κάνει να τον "συνηθίζεις" ή ακόμα και να ξυπνάς ένα πρωί και να μην θυμάσαι που ή ακόμα και γιατί πονούσες. 

Ευλογία της φύσης!! Θεϊκή πρόνοια!! Ανθρώπινη ανάγκη που την τρέφει η ζωή!!

-Παρατηρείς ότι έχεις βρει την δύναμη να αντέξεις και να ξεπεράσεις ίσως το τραύμα σου. Με τον καιρό έχεις μάθει να είσαι και πάλι λειτουργικός, έχεις φέρει σε μια ισορροπία τα συναισθήματά σου, έχεις ορίσει μια δική σου καλή ποιότητα ζωής.

Και ξάφνου...
αρχίζεις να νιώθεις μια σχεδόν γνώριμη ενόχληση! 
Νιώθεις πως το αγκάθι που είχες τραβήξει για να φύγει από το δέρμα σου, έχει αφήσει την μύτη του μέσα σου και σε τσιμπάει!! Σου θυμίζει πως υπάρχει..., σου τρυπάει την καρδιά από τον πόνο!

Αρχίζεις να βασανίζεσαι πάλι και αναρωτιέσαι αν θα πάψει ποτέ αυτός ο πόνος να υπάρχει.

-Ψυχή μου δεν ξέρω τι στ' αλήθεια συμβαίνει! Υποψιάζομαι πάντως πως η θύμηση του τραύματος θα φεύγει και θα έρχεται πότε-πότε, ίσως για να σε προστατεύει από παρόμοιους ή καινούριους πόνους που έχει η ζωή. Κάτι παρόμοιο με αυτό που μας έλεγαν στο σχολείο.. Αυτός που έχει ακουμπήσει στην φωτιά, έχει το "ένστικτο" και δεν ακουμπάει την εστία της ηλεκτρικής κουζίνας όταν είναι αναμμένη. Πότε-πότε, θα βιώνεις τον πόνο του τραύματος στον ύπνο σου και ίσως τότε πετάγεσαι ταραγμένη από το κρεβάτι. Συνειδητά όμως θα απωθείς το τραύμα και θα το διατηρείς κατά κανόνα κλειστό. Το ένστικτο επιβίωσης θα σε τρέφει πάντα. Μπορείς και θα μπορείς να ζεις! 

Κι όσο ζεις, θα μετατρέπεις το αρνητικό πρόσημο σε θετικό! Όπως θα έπρεπε να είναι το πρόσημο στην ζωή κάθε ανθρώπου.Όλων οι ζωές έχουν άσχημα και όμορφα. Αυτό είναι το μέτρο της ζωής μας. Όλοι βιώνουμε τον πόνο, τη θλίψη μα και τη χαρά και την ευτυχία. Οι χαρές -που όλοι αποζητούμε- είναι πιο φωτεινές και πιο μεγάλες όταν έχουμε βιώσει και τις θλίψεις! Όπως είναι η άνοιξη μετά από έναν βαρύ χειμώνα. 

Κι οι θλίψεις άρα, κι ασχήμιες και τα τραύματα έχουν το δικό τους ρόλο. 
"Τα παλιά τραύματα... έχουν μια δική τους ζωή" (a touch of spice, 1.33.37: "Old wounds...have a life of their own"). Ενώ τα νομίζουμε κλειστά, κάπου κάπου μας πονούν και μας θυμίζουν... 
Ο κρύος χειμώνας έχει την ιδιότητα να τα συντηρεί. Προς όφελος μας ίσως.
            
Μια συμβουλή - ευχή μονάχα έχω να σου δώσω:

Τα παλιά τραύματα και τον χειμώνα μην φοβάσαι!! 

Είναι η σκιά απλά από τις μεγάλες χαρές και την όμορφη άνοιξη που με βεβαιότητα θα έρθουν!!






Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013

Η παραβολή του χθεσινού βαρκάρη


Ήταν κάποτε ένας άντρας ξακουστός για την δύναμη του λόγου και του έργου του. Ένας άντρας που αναμφίβολα κάποια στιγμή άκουσε, διάβασε και κήρυξε...την παραβολή του "καλού Σαμαρείτη". Ένας άντρας με ταπεινή καταγωγή που η τύχη τα 'φερε να αποκτήσει μεγάλη εξουσία. Ο βασιλιάς, τον οποίο υπηρετούσε με αφοσίωση, φαίνεται πως κάποτε ευχαριστήθηκε μαζί του και θέλησε να τον ανταμείψει. Τον πήρε τότε από την ψαρόβαρκά του και τον έβαλε να διαφεντεύει σ' ένα από τα πολλά παλάτια του. 

Τιμή και δόξα για τον χθεσινό βαρκάρη! 

Τις μέρες διαδέχονταν οι μήνες, τους μήνες διαδέχονταν τα χρόνια. Οι σπουδαίοι καλεσμένοι -ανάμεσά τους και ο ίδιος ο βασιλιάς- που απολάμβαναν την καλή παρέα του ανθρώπου, πηγαινοέρχονταν διαρκώς. Με δράση, με γιορτές, με χαρά, η ζωή μέσα στο παλάτι κυλούσε γρήγορα.

Όχι όμως και η ζωή έξω από αυτό, που ο χθεσινός βαρκάρης δεν ξέχασε ποτέ. Απ' την πρώτη στιγμή που πέρασε το κατώφλι του, ζήτησε από τους φρουρούς να μην διώχνουν κανέναν απρόσκλητο επισκέπτη που ζητούσε να τον δει. Έτσι κι έγινε. Το νέο μαθεύτηκε γρήγορα και κόσμος άρχισε να καταφτάνει από παντού. Άλλος ήθελε απλά να δει τον ίδιο, άλλος να τον συμβουλευτεί, άλλος να του ζητήσει κάποια χάρη. Ο βαρκάρης τους είδε και τους άκουσε όλους. Τον έναν μετά τον άλλον. Μίλησε μαζί τους και προσπάθησε να νιώσει τον καθένα χωριστά. Σχεδόν όλοι τους ενώνονταν με τον ίδιο πόθο. Κάποια μέρα να ξεπεράσουν τα τείχη που χωρίζουν το παλάτι με τον "έξω κόσμο" και να ζήσουν με την εύνοια του Βασιλιά για πάντα όπως τούτος δω ο ανθρωπάκος. Όμως στα μάτια του χθεσινού βαρκάρη που είχε μεγάλη πείρα από την ζωή μέσα και έξω από το παλάτι, τούτοι οι άνθρωποι όσο κι αν έμοιαζαν μεταξύ τους άλλο τόσο διέφεραν. Έτσι επιχείρησε να εξηγήσει με διαφορετικό τρόπο στο καθένα το μυστικό για την κατάκτηση του "απώτερου σκοπού". Σύμφωνα με τη φύση και τη θέση του κάθε ανθρώπου και σύμφωνα με την δική του εμπειρία και γνώση, έπραξε αντίστοιχα. Άλλους τους ζήτησε να φύγουν και να ξανάρθουν μετά από αρκετό καιρό εξηγώντας τους πως δεν είναι έτοιμοι ακόμα να αξιωθούν τέτοια μεγαλεία. Άλλους τους καλοδέχτηκε χωρίς να τους πει κουβέντα, σε άλλους είπε το μεγάλο μυστικό!! 

Ο πόθος πραγματώνεται έξω από τα τείχη!
Εκεί που πραγματικά βρίσκεται ο Βασιλιάς. Όχι σε παλάτια και απομονωμένα κάστρα όπως κάποιοι πιστεύουν. Εκείνος υπάρχει εκεί που υπάρχει ο λαός του. Παρά την δύναμή του, είναι ένας από όλους τους υπόλοιπους. Τον συναντάς χωρίς να το γνωρίζεις. Σε γνωρίζει ακόμα κι όταν δεν τον συναντάς. Αγαπά αληθινά τον λαό του και ξέρει τον καθένα με το όνομά του. Μαθαίνει τα έργα όλων και φροντίζει να ανταποδίδει την καλοσύνη εν αγνοία τους (και πολύ σπάνια εις γνώση τους) όταν ικανοποιείται με τα καλά έργα των ανθρώπων. Σκαρφίζεται διάφορους τρόπους να δείξει την αξία της ενάρετης ζωής και να βοηθήσει ακόμη κι αυτούς που παρεκκλίνουν.

Αυτός είναι ο βασιλιάς. Ένας δίκαιος -γεμάτος αγάπη και σοφία- άνθρωπος ανάμεσά μας. 

Αυτή είναι η βασιλεία του. Ενημερώνεται για το λαό του και προσπαθεί να τον οδηγήσει στον δρόμο των αξιών. 

Αυτή είναι η εύνοια του. Ένας αγώνας ενάρετης ζωής που αργά ή γρήγορα επιβραβεύεται με τον πλούτο που ο καθένας λαχταρά!!!

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

Ένα στα γρήγορα...


καφέ, ποτάκι, φαγητό, sex, παιχνίδι, καυγά, μπανάκι, post, τηλεφώνημα κλπ κλπ!

Ο χρόνος συχνά μας "πιέζει". Καλό είναι όμως ακόμα κι όταν το πρόγραμμά μας είναι φορτωμένο, να ξεκλέβουμε λίγες στιγμές για να εκφράζουμε την διάθεσή μας όποια κι αν είναι. Πάντα υπάρχει "λίγος" ελεύθερος χρόνος να εκφράσουμε τις ανάγκες μας. Αλίμονο σε εκείνους που δεν τις εκφράζουν! Πάντα υπάρχει χρόνος να πεις και να δείξεις -στον εαυτό σου και στους άλλους- πως νιώθεις και πως ένιωσες, τι χρειάζεσαι και τι θέλεις. 

Όσο γρήγοροι κι αν είναι οι ρυθμοί στη ζωή του καθενός...η συμβουλή μου και η φιλοσοφία μου είναι μια: Σπεύδε βραδέως!

Γιατί μόνο τότε θα προλάβεις να κάνεις σωστά αυτά που επιθυμείς να κάνεις. Γιατί μόνο τότε θα επωφεληθείς από την σβελτάδα σου χωρίς να έχεις να μετρήσεις και κάποιο κόστος . 

Ακόμα κι όταν λοιπόν ο χρόνος "τρέχει" κι εσύ τρέχεις ξωπίσω του να τον προλάβεις, σταμάτα για λίγο και:
πιες καφέ με τους φίλους σου,
κάνε έρωτα στα γρήγορα,
τσιμπήσει δυο μπουκιές από το πιάτο που έχεις μπροστά σου,
καυγάδισε με το άτομο που σε θύμωσε,
αντάλλαξε δυο κουβέντες,
δώσε τη βοήθειά σου και ένα χαμόγελο σε αυτόν που στο ζητά,
άνοιξε την εφημερίδα και ρίξε μια ματιά,
κόψε λίγο ταχύτητα στο αμάξι και οδήγησε με ασφάλεια για εσένα και τους άλλους,
στη βροχή, επιβράδυνε λίγο το βηματισμό σου και κράτα το βλέμμα σου ψηλά όπως την ομπρέλα σου, 
κάνε το τηλεφώνημα που αναβάλλεις,
πήγαινε ένα σύντομο περίπατο στη θάλασσα ή όπου επιθυμείς, 
κάνε λίγα λεπτά γυμναστική,
παίξε με το πιτσιρίκι που προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή σου,
πες ευχαριστώ, πες παρακαλώ, ζήτα συγνώμη, ζήτα τα "ρέστα", βάλε τα κλάματα, τις φωνές, ξέσπασε σε γέλια, δέσε τα κορδόνια σου, φτιάξε τα μαλλιά σου, 
παρατήρησε τις λεπτομέρειες που δεν θα πρόσεχες αν δεν βιαζόσουν!


Υ.Γ: Βρες καλές δικαιολογίες αν άργησες στην δουλειά σου, στο ραντεβού σου κλπ. Χαχα! Φρόντισε να μην το παρακάνεις!

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

Επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως


Δεδομένου ότι η επανάληψη συμβάλει ουσιαστικά στο να εμπεδώνουμε τις πληροφορίες που λαμβάνουμε και κατ' επέκταση να αποκτούμε γνώση, 

παραπέμπω στην προηγούμενη ανάρτησή μου Η μετριότητα παραμερίζεται
και επαναλαμβάνω:

{Σε συνθήκες δύσκολες, όπου ο κύκλος δεν μπορεί να χωρέσει πολλούς, αποφασίζει κανείς συνειδητά ή ασυνείδητα 
"αυτός μου κάνει, αυτός δεν μου κάνει".}

Προσοχή ωστόσο! Αν δεν πρόκειται για τον δικό σου κύκλο -τον έναν και μοναδικό που εσύ ορίζεις- μπορεί να βρεθείς έξω από τον κύκλο κάποιου άλλου. Με αξιοπρέπεια δέξου τις νέες συνθήκες. Λογικά γνωρίζεις ήδη πως...

{Έρχονται κάποιες στιγμές στις ζωές των πολλών που 
χρειάζεται να απομακρυνθείς ή να απομακρύνεις...

Και τότε γίνονται όλα σχεδόν αβίαστα. 
Η κάθε καινούρια μέρα που ξημερώνει και μοιάζει με την χτεσινή, σε πτωχεύει σε συμβατικές σχέσεις και σε πλουτίζει σε ουσιαστικές.}

Διαβάζοντας τα παραπάνω γοητεύομαι για μια ακόμη φορά από την δύναμη του γραπτού λόγου. Όχι του δικού μου συγκεκριμένα. Του γραπτού λόγου γενικά! "Scripta manent" (τα γραπτά μένουν) έλεγαν οι Λατίνοι κι αυτό από μόνο του είναι υπεροχή. Αυτό ωστόσο που γοητεύει εμένα προσωπικά είναι το γεγονός ότι ένα ανάγνωσμα ίδιο και απαράλλαχτο, με μια δεύτερη ματιά μπορεί να σου δώσει καινούρια ερεθίσματα σκέψης! Γι' αυτό αγαπώ τα βιβλία, γι΄αυτό γράφω στο καημένο το Blog που και που. Γιατί μ'αρέσει να ξαναδιαβάζω κάτι που με είχε "συγκινήσει".  Είναι σαν να επιστρέφεις σε έναν Τόπο που έχεις επισκεφτεί ήδη. Όσο καλά κι αν τον γνώρισες την πρώτη φορά, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν παρατήρησες κάποια στοιχεία του, που με την δεύτερη ματιά προκαλούν το ενδιαφέρον σου. Ακόμα κι αν πρόσεξες τα πάντα την πρώτη φορά, είναι σχεδόν βέβαιο πως στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι την επόμενη επίσκεψή σου, κάτι στον τρόπο που κοιτάς, άλλαξε. 

Δεν ξέρω αν ένα από τα δυο ή και τα δυο ισχύουν, πάντως από την τελευταία φορά μέχρι σήμερα που έγραψα τα ίδια πράγματα, ο τρόπος που τα "είδα" ήταν ταυτόχρονα ο ίδιος μα και διαφορετικός! Για την ακρίβεια "ανάποδος" από ότι σκεφτόμουν όταν τα πρωτοέγραψα. Γι' αυτό ακριβώς θεώρησα σκόπιμο να υπογραμμίσω κάποια σημεία και να προσθέσω την παρατήρηση ότι μπορείς εύκολα να βρεθείς από την μια μεριά ή από την άλλη. Μπορεί άνετα να είσαι αυτός που απομακρύνει αλλά άνετα και αυτός που χρειάζεται να απομακρυνθεί... Το αποτέλεσμα ωστόσο είναι πάντα το ίδιο! Οι συμβατικές σχέσεις εξασθενούν και οι ουσιαστικές ενισχύονται! Για μένα ειδικά που σπάνια αποχωρίζομαι το "κοσκινάκι" (...) και μου αρέσουν "οι καλοί λογαριασμοί με τους καλούς φίλους", το αποτέλεσμα είναι σπουδαίο!

Φύλαξε την όμορφη εικόνα και "αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει"! 



Καλή συνέχεια σε όλους!