Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Ενα χαμόγελο


...δεν στοιχίζει τίποτα και όμως είναι πολύτιμο. 
Πλουτίζει εκείνον που το δέχεται χωρίς να πτωχαίνει εκείνον που το δίνει. 
Δεν διαρκεί παρά μια στιγμή αλλά η ανάμνησή του είναι καμιά φορά αιώνια. 

Ένα χαμόγελο αναπαύει τον κουρασμένο, δίνει θάρρος στον απογοητευμένο, παρηγορεί μέσα στη λύπη, αναπτερώνει την αισιοδοξία. Είναι αντίδοτο σε κάθε θλίψη.
Κι όμως δεν δανείζεται, δεν κλέβεται, δεν αγοράζεται, γιατί είναι κάτι που έχει αξία μονάχα τη στιγμή που δίνεται.


Κι αν καμιά φορά συναντήσετε κάποιο άνθρωπο που δεν σας χαρίζει το χαμόγελο που αξίζετε, σταθείτε γενναιόδωροι και δώστε το δικό σας, γιατί κανείς δεν έχει τόσο ανάγκη απ’ το χαμόγελο, όσο εκείνος που δεν μπορεί να το δώσει στους άλλους!!





Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012

Μμμμμ..ο παλμός της ημέρας


-Δεν νοσταλγώ το παρελθόν και δεν πολυ-ονειρεύομαι το μέλλον. 

Ζω την κάθε μέρα και όσα αυτή φέρνει επιδιώκοντας...

Δύναμη να κάνω ότι μπορώ
Κουράγιο για ότι δεν μπορώ να κάνω
κι Ελπίδα ...
πως κάθε μέρα που περνά διακρίνω την διαφορά τους καλύτερα.

Ανέκαθεν με χαρακτήριζε συναισθηματική ευαισθησία. 
Πλέον αισθάνομαι και συναισθηματική ωριμότητα. 

-Κατά μια έννοια λοιπόν, φαντάζομαι πως ο χαρακτηρισμός ...¨σκληρό κοριτσάκι¨...που χρησιμοποίησες ίσως και να ισχύει! :-)

-Το μέλλον είναι αβέβαιο -όπως πάντα άλλωστε-
αλλά δεν νοιώθω ιδιαίτερη ανασφάλεια γιατί στο παρελθόν έχτισα γερά θεμέλια. 
Μπορεί να μην έχω καταφέρει πολλά από όσα θα ήθελα...
αλλά έχω κάτι πολύ σπουδαίο που μου προσφέρει όσα χρειάζομαι. 

Έχω ανθρώπους μέσα μου!!!
 
Ανθρώπους που αγάπησα, γνώρισα και γνωρίζω. Ανθρώπους που ακόμα κι όταν απουσιάζουν, για χάρη τους καλλιεργώ την μοναξιά μου.
Ανθρώπους που την ζωή μου ως τώρα ξόδεψα επενδύοντας πάνω τους. 
Πλούτο που με ευγνωμοσύνη καταδέχομαι! 

Ο,τι μέρα ξημερώσει, καλώς να 'ρθεί!