Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΤΑΠΟΔΙΟΥ

"Εκεί που έφερνα βόλτες στο βυθό είδα ένα παράξενο πλάσμα. Στην αρχή φοβήθηκα για να μη μου κάνει κακό. Μετά μου φάνηκε αστείο. Είχε κάτι μάτια δέκα φορές μεγαλύτερα από της γαρίδας. Είχε πολλά και κοντά φύκια πάνω σε μια μπάλα. Είχε κάτι χέρια σαν πλοκάμια. Είχε μια μύτη που έμοιαζε με του ξιφία. Με αυτό που φόραγε έμοιαζε με μικρό σαλάχι. Κρατούσε και κάτι σαν αυτά που πετούν τα πλάσματα της στεριάς στον βυθό. Τα πόδια του ήταν σαν του βατράχου. Κατευθυνόταν προς ένα ναυάγιο. Πήγε κοντά σε ένα σεντούκι και το άνοιξε. Από μέσα έβγαινε ένα περίεργο φως. Πλησίασα και εγώ για να δω τι έψαχνε. Επειδή ένιωσα ότι κινδυνεύω, τον έπιασα απ' την τεράστια μπάλα του και τον έσφιξα. Μετά έφυγα και έτρεξα κατευθείαν εδώ."

--- Η ιστορία ενός παιδού ---

Τα παραπάνω είναι η ιστορία ενός χταποδιού όπως την φαντάστηκε ένα δωδεκάχρονο κορίτσι. Τυγχάνει να έχω την χαρά να ξέρω αυτό το παιδί. Αυτό το υπέροχο πλάσμα (όπως άλλωστε όλα τα παιδιά) μου εξήγησε πως το χταπόδι της ιστορίας της, συναντά στο βυθό έναν βατραχάνθρωπο.
Ίσως σε κάποιους από εσάς είναι περιττή αυτή η επεξήγηση. Σε κάποιους άλλους όμως είναι απαραίτητη. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο σε εκείνους που ανήκουν στην πρώτη κατηγορία, είναι μάλλον αρκετοί εκείνοι που δεν αντιλαμβάνονται πως η περιγραφή αναφέρεται σε έναν βατραχάνθρωπο. Είναι χαρακτηριστικό πως το μικρό κορίτσι που έγραψε αυτή την σύντομη ιστορία με παρακίνησε να την διαβάσω λέγοντάς μου ότι της είχε κάνει εντύπωση πως ορισμένοι δεν μπόρεσαν να δουν το προφανές. Με την σειρά μου δανείστηκα το γραπτό της και το έδωσα σε ορισμένους φίλους να το διαβάσουν. Προς έκπληξή μου, λίγοι μόνο κατάλαβαν το 'προφανές' του παιδιού.
Προφανές ή όχι πως η περιγραφή αφορά έναν βατραχάνθρωπο, δεν αποτελεί την αιτία αυτής μου της ανάρτησης. Όχι! Είναι μόνο η αφορμή για να θίξω ένα άλλο Προφανές...Αξίζει να στρέφουμε το ενδιαφέρον μας στις όποιες ιστορίες έχουν να μας πουν τα παιδιά. Είτε μπορούμε να δούμε με παρόμοιο τρόπο όσα βλέπουν, είτε όχι, οφείλουμε όλοι να είμαστε δίπλα τους και να προσπαθούμε να τα κατανοήσουμε.. Ειδικά και Γενικά!!

Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

Από εμένα...

"Αν μπορούσα να ανοίξω την καρδιά μου σε σένα,
θα έβρισκες θησαυρούς θαμμένους να σε περιμένουν.
Αν μπορούσες να ακούσεις στ΄αλήθεια την φωνή μου,
θα χόρευες στους σκοπούς της.
Αν μπορούσες να δεις την ψυχή μου,
θα ανακάλυπτες μια άλλη διάσταση του εαυτού σου.

Δεν μπορώ όμως να σου ανοίξω την καρδιά μου
κι απλώς σκοντάφτεις στα σημεία που έχω κρύψει τους θησαυρούς μου.
Δεν μπορείς ν' ακούσεις στ΄αλήθεια την φωνή μου
κι ο απόηχος του πουθενά, σέρνει τα βήματά σου αλλού.
Δεν μπορείς να δεις την ψυχή μου
και η μορφή σου παίρνει τρομακτικές διαστάσεις μέσα μου.
Παλεύει να ελευθερωθεί κι όμως έχει στοιχειώσει.

Κι είμαι πιο φτωχή απ' όλους τους φτωχτούς,
με τόσους θησαυρούς που κρατώ και δεν μου ανήκουν.
Κι είμαι η πιο μπερδεμένη ανάμεσα σ' εκείνους που έχασαν τα βήματά τους.
Κι είμαι εγώ -από τους δυο- η πιο δυστυχισμένη,
που σε έχω κλειδώσει μέσα μου και δεν ξέρω πώς να σε ελευθερώσω.

[...] Κι όμως ελπίζω ακόμα πως με ένα φτερούγισμα η τάξη θα επικρατήσει.
Με ένα φτερούγισμα!"

...Για σένα που γιόρταζες προχθές! Για σένα που γιορτάζεις σήμερα!
Για μένα!
Για όσους γιορτάζουν την κάθε μέρα!

Τρίτη 13 Απριλίου 2010

Ο παπαγάλος


Σαν έμαθε τη λέξη καλησπέρα
ο παπαγάλος είπε ξαφνικά:
"Είμαι σοφός, γνωρίζω ελληνικά
τι κάθομαι εδώ πέρα!".



Την πράσινη ζακέτα του φορεί
και στο συνέδριο των πουλιών πηγαίνει
για να τους πει μια γνώμη φωτισμένη.
Παίρνει μια στάση λίγο σοβαρή
ξεροβήχει, κοιτάζει λίγο πέρα
και τους λέει: "καλησπέρα"!

Ο λόγος του θαυμάστηκε πολύ
τι διαβασμένος, λένε, ο παπαγάλος!
Θα 'ναι σοφός αυτός πολύ μεγάλος,
αφού μπορεί και ανθρώπινα μιλεί!

"Κυρ' παπαγάλε θα 'χουμε την τύχη
ν' ακούσουμε τι λες και παραπέρα;"
ο παπαγάλος βήχει, ξεροβήχει,
μα τι να πει; Ξανάπε: καλησπέρα!

---Ζαχαρίας Παπαντωνίου---


Την πράσινη ζακέτα μου φορώ και στο συνέδριο των πουλιών πηγαίνω

...ελπίζοντας στην διαδρομή να μάθω κάτι παραπάνω!
                     
                               Όσοι πιστοί, προσέλθετε!