Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

Από εμένα...

"Αν μπορούσα να ανοίξω την καρδιά μου σε σένα,
θα έβρισκες θησαυρούς θαμμένους να σε περιμένουν.
Αν μπορούσες να ακούσεις στ΄αλήθεια την φωνή μου,
θα χόρευες στους σκοπούς της.
Αν μπορούσες να δεις την ψυχή μου,
θα ανακάλυπτες μια άλλη διάσταση του εαυτού σου.

Δεν μπορώ όμως να σου ανοίξω την καρδιά μου
κι απλώς σκοντάφτεις στα σημεία που έχω κρύψει τους θησαυρούς μου.
Δεν μπορείς ν' ακούσεις στ΄αλήθεια την φωνή μου
κι ο απόηχος του πουθενά, σέρνει τα βήματά σου αλλού.
Δεν μπορείς να δεις την ψυχή μου
και η μορφή σου παίρνει τρομακτικές διαστάσεις μέσα μου.
Παλεύει να ελευθερωθεί κι όμως έχει στοιχειώσει.

Κι είμαι πιο φτωχή απ' όλους τους φτωχτούς,
με τόσους θησαυρούς που κρατώ και δεν μου ανήκουν.
Κι είμαι η πιο μπερδεμένη ανάμεσα σ' εκείνους που έχασαν τα βήματά τους.
Κι είμαι εγώ -από τους δυο- η πιο δυστυχισμένη,
που σε έχω κλειδώσει μέσα μου και δεν ξέρω πώς να σε ελευθερώσω.

[...] Κι όμως ελπίζω ακόμα πως με ένα φτερούγισμα η τάξη θα επικρατήσει.
Με ένα φτερούγισμα!"

...Για σένα που γιόρταζες προχθές! Για σένα που γιορτάζεις σήμερα!
Για μένα!
Για όσους γιορτάζουν την κάθε μέρα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου