Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Boomerang

Με στόλισες καλά καλά με τα ψέματα που έχεις υιοθετήσει για να μπορείς να πορεύεσαι στην ζωή και με δίδαξες πως να τα σερβίρω στους άλλους. Όταν ήρθε η ώρα της εξέτασης η μαθητριούλα σου, έκανε μια απατεωνιά εις βάρος σου. Αποτέλεσμα; Δέχτηκες την υποκρισία μου με ανακούφιση σαν να πρόκειται για την μεγαλύτερη αλήθεια. Όλοι μας -κι εσύ δάσκαλε -ας έχουμε υπόψιν πως...

"όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες"!

Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

Το "σπίτι" μου

Τα αθώα και τα ένοχα μυστικά
που έχουμε μοιραστεί...
Οι μουσικές που μας ενώνουν,
μας κάνουν να νοσταλγούμε, να αγαπάμε...
Οι αγωνίες και οι φόβοι μας που βρίσκουν καταφύγιο...
Η λάσπη που φάγαμε όταν ήμασταν πιτσιρίκια
και έγινε χρυσόσκονη στο πέρασμα του χρόνου...
Η Ασπασία και ο Κλεόβουλος,
τα στρατιωτάκια, η μικρή φωτογραφία, τα μπουγέλα που παίξαμε,
τα αυγά που κλέψαμε για να φτιάξουμε "ομελέτες", "ντολμαδάκια" και άλλα...
Τα ψέματα που είπαμε...
Οι συζητήσεις που άρχισαν πολλάαα χρόνια πριν
και συνεχίζονται μέχρι σήμερα...
Οι τούμπες που μετρήσαμε στο χιόνι
μέχρι να φτάσουμε σχολείο...
Οι δοκιμασίες που μας "επέβαλαν"
και οι άλλες που επιλέξαμε εμείς...
Οι φωτογραφίες στο συρτάρι με τα θαμπά χρώματα και τα
...αγαπημένα πρόσωπα!!!

Αυτοί είναι οι φίλοι μου!

Το σπίτι μου! Γιατί...

"ο καλός φίλος είναι στην ψυχή του ανθρώπου ό,τι το σπίτι για το σώμα!
Είναι το καταφύγιο από την βροχή και το κρύο,
το μέρος στο οποίο δεν φοράμε περιττά ρούχα!"

Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

Σαν σήμερα...

το 1914, αρχίζουν οι πρώτες διώξεις εναντίον των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.

το 1945, σ' ένα ερημικό οροπέδιο του Νέου Μεξικού, οι Αμερικανοί δοκιμάζουν με επιτυχία την πρώτη στον κόσμο ατομική βόμβα, με το κωδικό όνομα «Αγία Τριάδα».

το 1969, εκτοξεύεται το διαστημόπλοιο «Απόλλων 11» με τους αστροναύτες Νιλ Άρμστρονγκ, Μπαζ Όλντριν και Μάικλ Κόλινς, με προορισμό τη Σελήνη.

το 1985
πεθαίνει ο διάσημος Γερμανός συγγραφέας Μπελ Χάινριχ, που είχε τιμηθεί το 1972 με το Νόμπελ Λογοτεχνίας,

ενώ την ίδια μέρα σε κάποιο άλλο σημείο της Ευρώπης

...γεννιέται μια μικρή σπίθα και μπαίνει στην ζωή μου!

Από εκείνη την μέρα -που είδα για πρώτη φορά ένα μικροσκοπικό χεράκι να με χαιρετά πίσω από ένα παράθυρο μαιευτηρίου- πέρασαν κιόλας... 25 ολόκληρα χρόνια!! Μάλιστα! Ένα ολόκληρο τέταρτο του αιώνα που το έχω μοιραστεί με μια σπίθα, την αδερφούλα μου! Ασημένια γεννέθλια επέτειος και ο απολογισμός ...
πολλά παιχνίδια, πολλές ζαβολιές, πολλές συζητήσεις, πολλές αγκαλιές, πολλά χάδια και φιλιά. Καυγάδες λίγοι μόνο κι αυτοί άνευ σημασίας. Ξεχασμένοι! Γιατί όπως έχει πει κάποιος οι άνθρωποι ξεχνούν τι ακριβώς είπες και έκανες αλλά πάντα θυμούνται πως τους έκανες να αισθάνονται!! Όμορφα!! Χρόνια όμορφα, χαρούμενα, αγαπημένα!! Αυτά θυμάμαι όταν αναλογίζομαι τον χρόνο που έχω μοιραστεί με τις αδερφούλες μου και αισθάνομαι πολύ τυχερή και ευλογημένη που τις έχω! Οι δυο τους είναι το πιο γλυκό κομμάτι της ζωής μου!!

Αγάπη ατελείωτη το κάθε μου γιατί, στα χρόνια μου να κρύβεσαι και να σε βρίσκω εκεί. Σε φέρνω μες στη σκέψη μου, στο νου μου όλο το χθες. Μια αίσθηση αξέχαστη οι δικές μας οι στιγμές!
Όποιο κομμάτι της ζωής μου και να δω πάντοτε ήσουν ό,τι είχα πιο γλυκό!

Μικρή μου σπίθα που μεγαλώνεις, να ζεσταίνεις πάντα με την παρουσία σου την ζωή μου!!

Μικρή μου, να ζήσεις Χρόνια Πολλά με Υγεία και να διατηρείς την σπίθα που έχεις!!
Το πνεύμα σου και το χαμόγελό σου να φωτίζουν πάντα!
!!!!!!

















Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

Ένα μεγάλο φωτεινό Καλοκαίρι

Photobucket

"Αυτός είναι ο ήλιος που ποθούσα να δω.
Ο έξω κόσμος βιαστικά μεγαλώνει.
Βιάζομαι να πετάξω και γω
στον ουρανό σαν ασημένιο μπαλόνι.

Ο ορίζοντας άνοιξε σαν αγκαλιά
κι εγώ θα τρέξω σ' άγνωστα μέρη.

Ένα μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι
πηδάει στο δρόμο απ' των σπιτιών τις σκεπές.
Είναι παιδί και με τραβάει απ' το χέρι.
Στο τέλος όλες οι υπόγειες στοές
βγάζουν σ' ένα φωτεινό καλοκαίρι.

Σ' αυτήν την κατήφεια δεν χωρούσα να ζω,
στους άλλους να βρίζω τα δικά μου τα χάλια.
Η αλήθεια μου έγινε θηλειά στο λαιμό
και η αγάπη γύρω απ' την καρδιά μου τανάλια.

Ας σβήσει απ' το στήθος μου αυτή η σκιά.
Όσα ο καιρός είναι να φέρει, θα φέρει.

Ένα μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι...

Κι αν κάτι όλα μέσα μου τα βρίσκει λειψά
και κάθε γιορτή ένα σαχλό καρναβάλι,
ας στριμωχτεί στη σκοτεινή του σπηλιά
να περιμένει το φθινόπωρο πάλι
γιατί ο ορίζοντας άνοιξε σαν αγκαλιά
κι εγώ θα τρέξω σ' άγνωστα μέρη.

Ένα μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι
πηδά στο δρόμο απ' των σπιτιών τις σκεπές.
Είναι παιδί και με τραβάει απ' το χέρι
κι οι σκόρπιες άκρες μου ενώνονται, δες."

Ένα μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι... να έχουμε όλοι μας!!




Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Open Up

Τα κοριτσάκια νεαρής ηλικίας θα γράφουν για πολλά χρόνια ακόμα τα 'μυστικά' τους σε ημερολόγιο. Κάθε χρόνο θα ξετρυπώνουν καινούριοι συγγραφείς, ποιητές, ζωφράφοι και ένα σωρό άλλοι δημιουργικοί άνθρωποι που δεν μπορούν να επενδύσουν το μεγαλείο τους σε διαπροσωπικές σχέσεις. Θ' ανθίζουν πάντα όλοι αυτοί οι άνθρωποι κι ας μην διαβάζει κανείς τα βιβλία τους, κι ας μην υπάρχει ενδιαφέρον για την τέχνη τους. Θ' ανθίζουν όπως ανθίζουν τα λουλούδια από την φύση τους και όχι από την ματαιοδοξία τους μήπως κάποιος τα μυρίσει ή τα στολίσει στο όμορφο βάζο του. Η ψυχή θ' ανθίζει μέσα σε ημερολογιακά αποσπάσματα, ποιήματα και πίνακες. Δημιουργία προερχόμενη από ανάπηρες, ευνουχισμένες σχέσεις. Και δυστυχώς στο απροχώρητο έχει φτάσει το κακό που αποστηθίζεις τους στίχους του ανάπηρου ποιήματος και κρεμάς από θαυμασμό τον ανάπηρο πίνακα στους τοίχους σου. Για φαντάσου! Ψυχή... κρεμασμένη.
Κάνε μου μια χάρη σε παρακαλώ. Προσπάθησε να νοιώσεις τον άλλον και ξεδίπλωσε με την σειρά σου τις δικές σου σκέψεις και συναισθήματα. Μόνο αν χρειαστεί κλείσε την πόρτα και μην χαρίζεσαι. Άφηνε πάντα όμως ένα παράθυρο ανοιχτό για να είναι σε θέση η ψυχή σου να ξεγλιστρήσει και πάλι όταν βρει να ενωθεί. Μ' άλλα λόγια, μην σταματάς να επικοινωνείς, να ζωγραφίζεις,
ΝΑ ΑΝΘΙΖΕΙΣ!

(Open Up!! Παραβλέψτε παρακαλώ το κομμάτι της διαφήμισης και απολαύστε το τραγουδάκι.)

Τρίτη 18 Μαΐου 2010

Ένα καράβι φεύγει

[...] Με κόπο συλλαβίζει ο κόσμος το όνομά του [...]

[...] και το που πάει κανένας δεν ξέρει.

[...] Οι άνθρωποι που κοιτάν στην παραλία
νοιώθουν πιο άδεια, πιο στενή την πολιτεία
και πιο γυμνή ο καθένας τη ζωή του
-σαν κάτι να τους έφυγε μαζί του.

(Κ.Ουράνης)
-----
Αααχ!!Αχ Καραβάκι μου!!!
-----
"Πού πας καραβάκι με τέτοιον καιρό;
Σε μάχεται η θάλασσα, δεν τη φοβάσαι;
Ανέμοι σφυρίζουν και πέφτει νερό,
πού πας καραβάκι με τέτοιον καιρό;

-Για χώρα πηγαίνω πολύ μακρινή
θα φέξουνε φάροι πολλοί να περάσω
βοριάδες, νοτιάδες θα βρω μα θα φτάσω
με πρίμο αγεράκι, μ' ακέριο πανί.

-Κι αν οι κάβοι σου στήσουν τη νύχτα καρτέρι;
Απάνω σου αν πέσει το κύμα θεριό
και πάρει τους ναύτες και τον τιμονιέρη;
Πού πας καραβάκι με τέτοιον καιρό;

-Ψηλά στο εκκλησάκι του βράχου που ασπρίζει
για μένα έχουν κάμει κρυφή λειτουργία
ορθός ο Χριστός το τιμόνι μου αγγίζει
στην πλώρη μου στέκει η παρθένα Μαρία."

(Ζ.Παπαντωνίου)


Κυριακή 9 Μαΐου 2010

Οίνος ευφραίνει καρδίαν

"Οίνος ευφραίνει καρδίαν"!! Έτσι δεν λένε;;
Χμμμ...μετά από κάποια κρασάκια και με όλη την καλή διάθεση θα ξεδιπλώσω μερικές στριμωγμένες... και ανακατεμένες σκέψεις μου!

Λίγο ασυνάρτητη αυτή η ανάρτηση αλλά...έχουμε και λέμε...

1. Ο κακός ο χρόνος αλλάζει. Ο κακός ο άνθρωπος δεν αλλάζει!!!

Καιρό τώρα στριφογυρίζει αυτή η σκέψη στο μυαλουδάκι μου και όλο την στριμώχνω στα ενδότερα γιατί κατά κανόνα είμαι άτομο που δεν αρέσκεται σε τέτοιου είδους κατηγοριοποιήσεις!! Πίστευω πως όλα αλλάζουν (είτε αντικειμενικά, είτε υποκειμενικά). Κατά συνέπεια πιστεύεω -και κυρίως θέλω να πιστεύω- πως και οι άνθρωποι υπόκεινται στον παραπάνω νόμο της φύσης. Τέλος, πιστεύω στις 'δεύτερες ευκαιρίες' γενικά, και ειδικά όσο αφορά εντυπώσεις, πράξεις και παραλείψεις ανθρώπινες. Τι γίνεται όμως όταν τα αρνητικά συμπεράσματα που έχεις σχηματίσει για κάποιον άνθρωπο συστηματικά επαληθεύονται; Μπορεί κάποιος να χαρακτηριστεί κακός ή καλός άνθρωπος σε γενικές γραμμές; Κι αν ναι..., κατά πόσο είναι εφικτό να αλλάξει ο 'κακός' (και να περάσει στην αντίπερα όχθη); Για τον 'καλό' δεν αναρωτιέμαι. Η απάντηση είναι εύκολη...και είναι...'εύκολα'(μια στιγμή να σε πάρει ο ύπνος και 'τσουπ' ξυπνάς διαφορετικός)!

"Pax pax coax!! Εγρήγορση και ύπνος" είναι ίσως η ισορροπία μεταξύ 'καλού και κακού'.
Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια όμως!!

Πάμε παρακάτω.

2. Δεν ακούω, δεν μιλάω, (δεν) βλέπω.

Μύθος ή πραγματικότητα πως όταν κάποιες αισθήσεις υπολειτουργούν, κάποιες άλλες υπερλειτουργούν; Κι αν ναι, είμαστε πεπεισμένοι πια πως οι μόνες αισθήσεις μας είναι η όραση, η ακοή, η αφή, η όσφρηση και η γεύση;
Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια όμως!!

Πάμε παρακάτω.

3. "Δεν μπορείς να μπεις στο ίδιο ποτάμι δύο φορές. Ο ποταμός δεν θα είναι ο ίδιος, ούτε κι εσύ" (Ηράκλειτος)

Εεε ναι!! Πιστεύω είπαμε στην αλλαγή και δίνω απλόχειρα δεύτερες ευκαιρίες...στους ανθρώπους. Σημείωση-σημείωση ωστόσο για όσους μπαίνουν στο ίδιο ποτάμι 'δεύτερη' φορά!! Κάποια πράγματα φαινομενικά μοιάζουν ίδια, δεν είναι όμως! Είναι καλύτερα, χειρότερα ή απλά διαφορετικά!
Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια όμως!

Πάμε παρακάτω.

4. Εεεε...εσύ που πας φαντάρος και που διαβάζεις αυτή την στιγμή την ασυνάρτητη ανάρτησή μου...Εδώ είναι ο χώρος σου!! θα 'θελα να σου πω πολλά και να σου γράψω ακόμη περισσότερα αλλά αδυνατώ αυτή την στιγμή, αυτή την χρονική περίοδο. Περιορίζομαι λοιπόν να σου πω πως ο,τι κι αν βρεις (ή δεν βρεις..) εκεί που θα πας αύριο, μην σε προβληματίζει! Τίποτα δεν μπορεί να σε πάει πίσω! Όπως και να κυλά η ζωή (αργά ή γρήγορα), σε πάει μπροστά!! Κι εσένα συγκεκριμένα, αν έχεις λίγη πίστη στον εαυτό σου, υπομονή και επιμονή, η ζωή θα σε πάει πολύ μπροστά γιατί είσαι πολύ προικισμένος σε πνεύμα φίλε μου! Να το εκλάβεις αυτό ως δημόσια δήλωση!! ;-)

Last but not least..

5. Μανούλα Μου Σ'αγαπώ Πολύ!!!!!
Κάθε Μέρα είναι η μέρα σου!!!!!

Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

MayDay-MayDay

Καλό Μήνα και Καλή Εβδομάδα σε Όλους μας!

Μήνας ήτανε και πάει! Σαββατοκύριακο ήτανε και πέρασε!! Κόσμος ξεχύθηκε στις ταβέρνες, στις παραλίες, στους αγρούς κ.ο.κ!! Κόσμος "'Επιασε" τον Μάη και κοσμάκης άφησε πίσω την Πρωτομαγιά με σχετικό προβληματισμό. Η αδιαφορία που μας οδήγησε σαν έθνος από την απεργία στην αργία, εν τέλει μας έφερε αντιμέτωπους με την χρεοκοπία!! May Day!! May Day!! Ένας μετά τον άλλον αρχίζει να αντιλαμβάνεται την δεινή μας κατάσταση και να αναρωτιέται πως φτάσαμε ως εδώ, στο «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του 2010

... περιμένοντας τους βαρβάρους!

"Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι; Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
- Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μιά τέτοια απραξία; Τι κάθοντ' οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
- Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα. Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί; Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν [...]."



(Κ.Π.Καβάφης)

Οι βάρβαροι θα έρχονται και θα ξανάρχονται -φοβάμαι- όσο συνεχίζουμε να βλέπουμε μόνο την κορυφή του παγόβουνου. Όσο συνεχίζουμε να επιρρίπτουμε τις ευθύνες στο ΠΑ.ΣΟ.Κ (ενωμένο Δ.Ν.Τ πλέον), στην Νέα Δημοκρατία και στην υπόλοιπη παρέα των 300 που δεν προασπίζεται τα συμφέροντα μας, στον Έλληνα μεγαλοεπιχειρηματία που αυξάνει τον πλούτο του εις βάρος της κατώτερης οικονομικής τάξης, στον Ευρωπαίο που υπονομεύει με την σειρά του εμάς τους Ελληνάρες, στον Αμερικάνο και στα Mc Donalds του, στο G8 (φτου και βγαίνω), στα κατευθυνόμενα media, στο κωλοσύστημα γενικότερα, στον μανάβη, στον μπακάλη, στον τάδε και τον δείνα, δεν βλέπουμε κατάματα την αλήθεια. Κατά την γνώμη μου η ευθύνη βαραίνει όλους μας. Για την ξεφτίλα μας και τον ξεπεσμό μας, στον καθένα αναλογεί μερίδιο ευθύνης (σ' άλλον μεγαλύτερο και σ΄ άλλον μικρότερο). Η Αδιαφορία μας ή πιο σωστά το Επιλεκτικό Ενδιαφέρον που επιδεικνύουμε ως έθνος, μας απομάκρυνε πολύ από το 'εμείς' και γίναμε βάρβαροι μεταξύ μας.

Φτου Ξελεφτερία!!
Είναι αρχές ακόμη. Ας μην αναρτήσω τα μαύρα κατάρτια από τώρα...
Σας αποχαιρετώ με μια γλυκιά μελωδία

Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΤΑΠΟΔΙΟΥ

"Εκεί που έφερνα βόλτες στο βυθό είδα ένα παράξενο πλάσμα. Στην αρχή φοβήθηκα για να μη μου κάνει κακό. Μετά μου φάνηκε αστείο. Είχε κάτι μάτια δέκα φορές μεγαλύτερα από της γαρίδας. Είχε πολλά και κοντά φύκια πάνω σε μια μπάλα. Είχε κάτι χέρια σαν πλοκάμια. Είχε μια μύτη που έμοιαζε με του ξιφία. Με αυτό που φόραγε έμοιαζε με μικρό σαλάχι. Κρατούσε και κάτι σαν αυτά που πετούν τα πλάσματα της στεριάς στον βυθό. Τα πόδια του ήταν σαν του βατράχου. Κατευθυνόταν προς ένα ναυάγιο. Πήγε κοντά σε ένα σεντούκι και το άνοιξε. Από μέσα έβγαινε ένα περίεργο φως. Πλησίασα και εγώ για να δω τι έψαχνε. Επειδή ένιωσα ότι κινδυνεύω, τον έπιασα απ' την τεράστια μπάλα του και τον έσφιξα. Μετά έφυγα και έτρεξα κατευθείαν εδώ."

--- Η ιστορία ενός παιδού ---

Τα παραπάνω είναι η ιστορία ενός χταποδιού όπως την φαντάστηκε ένα δωδεκάχρονο κορίτσι. Τυγχάνει να έχω την χαρά να ξέρω αυτό το παιδί. Αυτό το υπέροχο πλάσμα (όπως άλλωστε όλα τα παιδιά) μου εξήγησε πως το χταπόδι της ιστορίας της, συναντά στο βυθό έναν βατραχάνθρωπο.
Ίσως σε κάποιους από εσάς είναι περιττή αυτή η επεξήγηση. Σε κάποιους άλλους όμως είναι απαραίτητη. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο σε εκείνους που ανήκουν στην πρώτη κατηγορία, είναι μάλλον αρκετοί εκείνοι που δεν αντιλαμβάνονται πως η περιγραφή αναφέρεται σε έναν βατραχάνθρωπο. Είναι χαρακτηριστικό πως το μικρό κορίτσι που έγραψε αυτή την σύντομη ιστορία με παρακίνησε να την διαβάσω λέγοντάς μου ότι της είχε κάνει εντύπωση πως ορισμένοι δεν μπόρεσαν να δουν το προφανές. Με την σειρά μου δανείστηκα το γραπτό της και το έδωσα σε ορισμένους φίλους να το διαβάσουν. Προς έκπληξή μου, λίγοι μόνο κατάλαβαν το 'προφανές' του παιδιού.
Προφανές ή όχι πως η περιγραφή αφορά έναν βατραχάνθρωπο, δεν αποτελεί την αιτία αυτής μου της ανάρτησης. Όχι! Είναι μόνο η αφορμή για να θίξω ένα άλλο Προφανές...Αξίζει να στρέφουμε το ενδιαφέρον μας στις όποιες ιστορίες έχουν να μας πουν τα παιδιά. Είτε μπορούμε να δούμε με παρόμοιο τρόπο όσα βλέπουν, είτε όχι, οφείλουμε όλοι να είμαστε δίπλα τους και να προσπαθούμε να τα κατανοήσουμε.. Ειδικά και Γενικά!!

Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

Από εμένα...

"Αν μπορούσα να ανοίξω την καρδιά μου σε σένα,
θα έβρισκες θησαυρούς θαμμένους να σε περιμένουν.
Αν μπορούσες να ακούσεις στ΄αλήθεια την φωνή μου,
θα χόρευες στους σκοπούς της.
Αν μπορούσες να δεις την ψυχή μου,
θα ανακάλυπτες μια άλλη διάσταση του εαυτού σου.

Δεν μπορώ όμως να σου ανοίξω την καρδιά μου
κι απλώς σκοντάφτεις στα σημεία που έχω κρύψει τους θησαυρούς μου.
Δεν μπορείς ν' ακούσεις στ΄αλήθεια την φωνή μου
κι ο απόηχος του πουθενά, σέρνει τα βήματά σου αλλού.
Δεν μπορείς να δεις την ψυχή μου
και η μορφή σου παίρνει τρομακτικές διαστάσεις μέσα μου.
Παλεύει να ελευθερωθεί κι όμως έχει στοιχειώσει.

Κι είμαι πιο φτωχή απ' όλους τους φτωχτούς,
με τόσους θησαυρούς που κρατώ και δεν μου ανήκουν.
Κι είμαι η πιο μπερδεμένη ανάμεσα σ' εκείνους που έχασαν τα βήματά τους.
Κι είμαι εγώ -από τους δυο- η πιο δυστυχισμένη,
που σε έχω κλειδώσει μέσα μου και δεν ξέρω πώς να σε ελευθερώσω.

[...] Κι όμως ελπίζω ακόμα πως με ένα φτερούγισμα η τάξη θα επικρατήσει.
Με ένα φτερούγισμα!"

...Για σένα που γιόρταζες προχθές! Για σένα που γιορτάζεις σήμερα!
Για μένα!
Για όσους γιορτάζουν την κάθε μέρα!

Τρίτη 13 Απριλίου 2010

Ο παπαγάλος


Σαν έμαθε τη λέξη καλησπέρα
ο παπαγάλος είπε ξαφνικά:
"Είμαι σοφός, γνωρίζω ελληνικά
τι κάθομαι εδώ πέρα!".



Την πράσινη ζακέτα του φορεί
και στο συνέδριο των πουλιών πηγαίνει
για να τους πει μια γνώμη φωτισμένη.
Παίρνει μια στάση λίγο σοβαρή
ξεροβήχει, κοιτάζει λίγο πέρα
και τους λέει: "καλησπέρα"!

Ο λόγος του θαυμάστηκε πολύ
τι διαβασμένος, λένε, ο παπαγάλος!
Θα 'ναι σοφός αυτός πολύ μεγάλος,
αφού μπορεί και ανθρώπινα μιλεί!

"Κυρ' παπαγάλε θα 'χουμε την τύχη
ν' ακούσουμε τι λες και παραπέρα;"
ο παπαγάλος βήχει, ξεροβήχει,
μα τι να πει; Ξανάπε: καλησπέρα!

---Ζαχαρίας Παπαντωνίου---


Την πράσινη ζακέτα μου φορώ και στο συνέδριο των πουλιών πηγαίνω

...ελπίζοντας στην διαδρομή να μάθω κάτι παραπάνω!
                     
                               Όσοι πιστοί, προσέλθετε!