Το "σπίτι" μου

Τα αθώα και τα ένοχα μυστικά

που έχουμε μοιραστεί...

Οι μουσικές που μας ενώνουν,
μας κάνουν να νοσταλγούμε, να αγαπάμε...

Οι αγωνίες και οι φόβοι μας που βρίσκουν καταφύγιο...
Η λάσπη που φάγαμε όταν ήμασταν πιτσιρίκια
και έγινε χρυσόσκονη στο πέρασμα του χρόνου...
Η Ασπασία και ο Κλεόβουλος,
τα στρατιωτάκια, η μικρή φωτογραφία, τα μπουγέλα που παίξαμε,
τα αυγά που κλέψαμε για να φτιάξουμε "ομελέτες", "ντολμαδάκια" και άλλα...
Τα ψέματα που είπαμε...
Οι συζητήσεις που άρχισαν πολλάαα χρόνια πριν
και συνεχίζονται μέχρι σήμερα...
Οι τούμπες που μετρήσαμε στο χιόνι
μέχρι να φτάσουμε σχολείο...
Οι δοκιμασίες που μας "επέβαλαν"
και οι άλλες που επιλέξαμε εμείς...
Οι φωτογραφίες στο συρτάρι με τα θαμπά χρώματα και τα
...αγαπημένα πρόσωπα!!!

Αυτοί είναι οι φίλοι μου!

Το σπίτι μου! Γιατί...

"ο καλός φίλος είναι στην ψυχή του ανθρώπου ό,τι το σπίτι για το σώμα!
Είναι το καταφύγιο από την βροχή και το κρύο,
το μέρος στο οποίο δεν φοράμε περιττά ρούχα!"